مبحث علم دینی، یکی از مباحث چالشی است که با دو رویکرد مخالف و موافق همراه است.
یکی از موافقان نظریهٴ علم دینی، آیت الله جوادی آملی دام‌ظله است.
در
مسیلهٴ چگونگی تحقق علم دینی، رویکرد حداکثری را به دین می‌پذیرند و
معتقدند که دین، شامل تمام علوم می‌شود و علم غیردینی وجود ندارد.
دیدگاه حداکثری علم دینی، دارای سه مرحله است: ١. قرار دادن عقل در هندسهٴ معرفت دینی؛ ۲.
تنفیذ شرع بنای عقلا را؛ ۳.
تبیین کلیات علوم با دلیل نقلی.
این مراحل به صورت تکاملی، همه علوم را در بر می‌گیرد.
استاد
جوادی آملی جداانگاری علم و دین را محصول تصوری ناصواب از علم و دین، و
تبیین نسبت واقعی علم و دین را در گرو تعیین جایگاه عقل در درون هندسه
معرفت دینی می‌دانند.
در این دیدگاه عقل، در برابر نقل، قرار می‌گیرد، نه در برابر دین.
دیدگاه
استقلال دو حوزه علم و دین از یکدیگر بر آن است تا از یک سو به تعارض این
دو حوزه معرفتی پایان دهد و از دیگر سو، بر نقش علم در اداره عرصههای
غیراختصاصی دین تاکید ورزد.
استاد جوادی آملی جداانگاری علم و دین را
محصول تصوری ناصواب از علم و دین، و تبیین نسبت واقعی علم و دین را در گرو
تعیین جایگاه عقل در درون هندسه معرفت دینی می‌دانند.
در این دیدگاه
عقل، همگام با قرآن و سنت، تامین کننده معرفت دینی است و از این رو، معرفت
عقلانی و دانش علمی از قلمرو معرفت دینی بیرون نبوده و هرگز در مقابل دین
قرار نمی‌گیرد.
در این دیدگاه عقل، در برابر نقل، قرار می‌گیرد، نه در برابر دین.
از این رو، از این منظر، علم یکسره دینی شده و چیزی به نام علم غیردینی وجود نخواهد داشت.
منبع : علم دینی