پژوهش گاه دانشجویان

مرجع مطالب علمی و دانشجویی

پژوهش گاه دانشجویان

مرجع مطالب علمی و دانشجویی

تاریخ هنر و اقسام علوم اسلامی

تاریخ هنر و اقسام علوم اسلامی

پس از گذشت حدود دو قرن از ظهور اسلام، این دین توانست بخش زیادی از جهان آن روز را با تعالیم خود نورافشانی کند. در این سرزمین‌ها تمدنی جوانه زد، رشد کرد، بالید و چند قرن، جهان را تحت سیطره خود قرار داد. پایه‌های این تمدن را علومی تشکیل می‌داد که حاصل مطالعه، تحقیق و تلاش‌های فراوان دانشمندان مسلمان بود.

تاریخ هنر به سرگذشت هنرهای تجسمی، نمایشی، شنیداری و کلامی اشاره دارد و به سیر تحول آن در گذر تاریخ می‌پردازد. نقطهٔ آغاز تاریخ هنر در جهان، هنر ماقبل تاریخ و آثار هنری غارنشینان —اغلب نقاشی‌ها و مجسمه‌های بدوی (به انگلیسی: primitive) و ابتدایی از حیوانات و انسان‌ها— است. علاوه بر هنر ابتدایی، تاریخ هنر را می‌توان بر اساس منطقه به چند عرصه تقسیم کرد. هنر خاور باستان در سرزمین‌های خاورمیانه و هندوستان، هنر یونان باستان و روم باستان، هنر بیزانس، هنر اسلامی، هنر خاور دور، هنر قرون وسطا در دوران استیلای کلیسا بر اروپا، هنر دورهٔ رنسانس، هنر نوین غربی و در نهایت هنر نوگرای دوران جدید در قرن بیستم از آن جمله‌اند. به عقیده پژوهش‌گران غربی تاریخ هنر، هنر ابتدایی می‌تواند هنر انسان‌های معاصر را که سبک زندگی و فرهنگی بدوی دارند، در کنار هنر انسان‌های ماقبل تاریخ در برگیرد. برخی این نگاه پژوهش‌گران غربی را ناشی از سلطه فکری خاصی می‌دانند که آن‌ها در برخورد با سایر تمدن‌ها و براساس توسعه‌های مادی و فن‌آورانه تمدن غربی برای خود قائل هستند.

تاریخ هنر (نام اصلی به انگلیسی The Story of Art است که توسط مترجم به این صورت ترجمه شده‌است)، نام کتابی است از ارنست هانس گامبریچ که به سیر تاریخی تکامل هنر (به طور خاص، هنرهای تجسمی) از انسان‌های نخستین تا سبک‌های مدرن می‌پردازد. این کتاب نخستین بار در سال ۱۹۵۰ منتشر شد. برگردان این کتاب به فارسی را علی رامین در سال ۱۳۷۹ انجام داده و «نشر نی» آن را منتشر کرده‌است.
نقدهای تحسین‌آمیز متعددی در مورد این کتاب وجود دارد. پیر روزنبرگ (Pierre Rosenberg) رئیس موزهٔ لوور گفته‌است که این کتاب از چنان شهرتی برخوردار است که می‌توان آن را با مونالیزای داوینچی مقایسه کرد.
آنتونی گورملی مجسمه‌ساز بریتانیایی دربارهٔ کتاب و کار گامبریچ گفته است «مهمترین هدیه او به ما قابل فهم کردن روند زنده هنر برای همه ما بوده است. او تجربه قانونمند مطالعه هنر را از یک تاریخ فرهنگی خشک، به نوعی ماجراجویی تبدیل می‌کند. تاریخ هنر گامبریچ این نظریه توفنده را بیان می‌کند که در واقع چیزی به نام هنر وجود ندارد و این تنها هنرمندان هستند که وجود دارند.»

علوم در جهان اسلام قرون وسطی به دانش‌هایی گفته می‌شود که موضوع و مسائل آن‌ها، دانش‌هایی است که مسلمان‌ها در آن زمان بدان پرداخته و آثاری را منتشر ساخته‌اند، مانند علم تجوید، علم تفسیر قرآن، علم حدیث، علم کلام نقلی، علم فقه، علم اخلاق نقلی، علم عرفان عملی و نظری، .

منبع:مقاله تاریخ هنر و اقسام علوم اسلامی

نظریه احتمال و مجموعه های فازی

نظریه احتمال و مجموعه های فازی

نظریه احتمال و نظریه مجموعه‌های فازی، هر دو برای مطالعه موارد شامل عدم قطعیت و اطمینان وضع شده‌اند. اولی به عنوان الگوی عدم قطعیت آماری (منسوب به پیشامدهای تصادفی) و دومی به عنوان الگوی عدم قطعیت ناشی شده از تشخیص، عقیده و قضاوت انسانی. این دو رهیافت به عدم قطعیت نه متناقض با یکدیگرند و نه یکی، دیگری را شامل می‌شود. اساساً هیچ چیز برای تطبیق یا وفق این دو رهیافت وجود ندارد، چرا که طبیعت هرکدام، از دیگری کاملاً متفاوت است. اما این باعث نمی‌شود که نتوان در یک مسأله، از هر دو نظریه توأمان استفاده کرد. در واقع، روشهای نظریه احتمال و نظریه مجموعه‌های فازی می‌توانند برای مطالعه عدم قطعیت و دقت، ترکیب شوند. گام اول در این راه توسط پروفسور زاده در 1968 برداشته شد و تاکنون، مطالعات در این مورد توسعه زیادی یافته است. این مقاله شامل ارائه و تشریح رهیافت زاده در این مسأله و نیز تعمیم‌ها و تصحیح‌هایی است که دیگران در ادامه کار وی انجام داده‌اند.

بطور ساده، احتمالات (به انگلیسی: Probability) به شانس وقوع یک حادثه گفته می‌شود.
احتمال معمولاً مورد استفاده برای توصیف نگرش ذهن نسبت به گزاره‌هایی است که ما از حقیقت آن‌ها مطمئن نیستیم.گزاره‌های مورد نظر معمولاً از فرم "آیا یک رویداد خاص رخ می‌دهد؟" و نگرش ذهن ما از فرم "چقدر اطمینان داریم که این رویداد رخ خواهد داد؟" است. میزان اطمینان ما، قابل توصیف به صورت عددی می‌باشد که این عدد مقداری بین ۰ و ۱ را گرفته و آن را احتمال می نا میم. هر چه احتمال یک رویداد بیشتر باشد، ما مطمئن تر خواهیم بود که آن رویداد رخ خواهد داد. در واقع میزان اطمینان ما از اینکه یک واقعه (تصادفی) اتفاق خواهد افتاد.

مجموعه‌های فازی (به انگلیسی: fuzzy sets) از تعمیم نظریهٔ کلاسیک مجموعه‌ها حاصل می‌آید که در منطق فازی کاربرد دارد. تئوری این مجموعه‌ها توسط لطفعلی عسکرزاده (که در جوامع علمی به Lotfi A. Zadeh معروف است) ابداع گردید.

منبع:مقاله نظریه احتمال و مجموعه های فازی