بررسی اهداف تربیت مبتنی بر مسیولیت‌پذیری با نظر به مراحل تربیتی مد نظر اسلام، است.
در
این خصوص، ابتدا اشاره‌ای به مراحل تربیتی مورد نظر اسلام داشته و در
ادامه، به بررسی مراحل تربیت و احساس مسیولیت‌پذیری در اسلام در حیطه‌های
اهداف غایی و واسطی هر مرحله پرداخته‌ایم.
براساس یافته‌های تحقیق، از
دیدگاه دین اسلام، کودک تا هفت سال اول زندگی، سید و سرور است و تعبیر رسول
گرامی اسلام صلی‌اللهعلیهوآله هم از این مرحله تربیتی، «سیادت کودک»
است.
در مقالهی حاضر، بر آنیم تا اهداف غایی و واسطی هر مرحله را بررسی
کنیم؛ برخی از آن‌ها عبارتند از: در مرحله‌ی سیادت: مرحله‌ی آشنایی با
امور نیک و بد، اندیشهورزی، قابلیت برقراری ارتباط مبتنی بر آداب و اخلاق
است.
در هفت سال دوم، تعلیم( آموزش) و تادیب( آموزش مستقیم ارزش‌ها و
پرهیز دادن از ضد ارزش‌ها )، پرورش روحیه همکاری و روحیه نظم، اعتقاد به
معاد، آزاد اندیشی بیان می‌شود و هفت سال سوم، سن نظرخواهی و مشورت،
یادگیری حلال و حرام، خداشناسی، کمک به دیگران، شناخت ایثار، سنت و احکام
الهی است که این اهداف واسطی میتواند او را، به سمت هدف اساسی و غایی
تربیت، یعنی قرب الهی هدایت کند.
موضوع تجربه دینی برای متفکران دینی و
نیز برای کسانی که به رشد ومطالعه دین به عنوان رشته‌ای آکادمیک، کمک
کرده‌اند، موضوعی محوری بوده است.
پرداختن به تربیت دینی براساس رویکرد تجربه دینی و نقد آن براساس آموزه‌های اسلامی بوده است.
یافته‌ها:تربیت دینی بهطور عمده از طریق شکل‌گیری تجربه دینی و
تکوین جنبه احساسی مذکور از طریق انجام آداب ومناسک دینی مربوطه تحقق پیدا
می‌کند.
نقد انجام شده نشان می‌دهد کهرویکرد تجربه دینی به تقدم احساسات
وعواطف دینی نسبت به شناخت در شکل‌گیری ایمان و به تبع آن در تربیت دینی
توجه می‌کند.
در واقع؛ برای شناخت، نسبت ثانوی قایلند؛ در حالیکه در
اسلام،تربیت دینی مبتنی بر رویکرد تجربه دینی متناظر با آموزه‌های اسلامی
با توجه به سه عنصر شناختی، عاطفی و ارادی صورت می‌گیرد